شاید پاسخ تجاری کم‌رنگ‌تر بخشی از برنامه شیران بود (البته کم‌رنگ به استانداردهای خودش، چون آلبوم تفریق در ۱۳ کشور به رتبه اول رسید). پس از یک دهه تلاش بی‌وقفه برای موفقیت‌های بزرگ و فروش ۲۰۰ میلیون آلبوم در این مسیر شاید شیران تصمیم گرفته بود زمان مناسبی است تا عمداً عقب‌نشینی کند و دقیقاً همان کاری را انجام دهد که می‌خواهد، بدون توجه به آمار فروش.
در نگاه اول، «عزیزم» هم می‌تواند شاهدی برای این نظریه باشد. این ترانه به عنوان یک «همکاری بین‌فرهنگی» معرفی شده، یک تجربه در موسیقی ایرانی که تحت تأثیر اصالت ایرانی تهیه‌کننده ساکن استکهلم، ایلیا سلمان‌زاده (از نویسندگان ترانه‌های موفق مانند «نامقدس» (Unholy) از سم اسمیت و «واقعاً عاشقم باش» (Love Me Like You Do) از الی گولدینگ) خلق شده است. عنوان ترانه، «عزیزم» فارسی است و در لیست نوازندگان آن، سازهای خاورمیانه‌ای مانند دف و سنتور به‌کار رفته، همراه با گروه کر Citizens of the World که از پناهندگان و حامیانشان تشکیل شده است.
اما وقتی نتیجه نهایی را می‌شنوید، ارتباط آن با موسیقی ایرانی تقریباً به اندازه ارتباط «دختر گالویایی» (Galway Girl) با آوازهای سنتی ایرلندی (sean-nós) است. در ریتم ترانه، ضرب‌آهنگی مشهود است که ممکن است ریشه در تهران داشته باشد، اما به‌همان اندازه می‌تواند بازتابی از ریتم‌های درخشان دهه ۷۰ میلادی باشد. در بخشی از ملودی همراهی‌کننده در کورس، رنگ‌و‌بوی خاورمیانه‌ای وجود دارد، اما بقیه ترانه کاملاً آنگلوساکسون است: گیتار آکوستیک پررنگ، کورسی بزرگ و صدای گرمی که از رقصیدن با همسرش می‌خواند.
«عزیزم» با کارایی بی‌رحمانه‌ای که از شیران در حالت پاپِ بی‌پرده انتظار دارید، کار خود را انجام می‌دهد. ملودی آن در اولین شنیدن کاملاً در مغز شما فرو می‌رود و پس از آن غیرممکن است که از ذهنتان خارج شود اینکه این را دلپذیر یا غیرقابل‌تحمل بدانید، کاملاً به نظر قبلی‌تان درباره شیران و آثارش بستگی دارد.
اینکه آیا این ترانه او را به جمع ترانه‌های میلیاردی بازمی‌گرداند هم جای سؤال دارد. بسیاری معتقدند که موسیقی پاپ وارد عصر جدیدی شده است: پرزرق‌وبرق‌تر، پرریسک‌تر و با شخصیت‌تر از دوره‌ای که شیران را به موفقیت رساند. ظهور هنرمندانی مانند چپل رون و موفقیت آلبوم «لوس» از چارلی ایکس‌سی‌ایکس از نشانه‌های این تغییر است. اما کمتر گزارش شده که شیران، صرف‌نظر از این عصر جدید، هنوز سایه‌ای بلند بر پاپ دارد: نوح کاهان، بنسون بون و الکس وارن (که اکنون رتبه اول بریتانیا را دارد)، بخش قابل‌توجهی از دی‌ان‌ای موسیقایی خود را از شیران گرفته‌اند. مایلز اسمیت، برنده جایزه Rising Star در بریتز امسال، آنقدر از شیران الگو گرفته که حتی گیتار آکوستیک کوتاه‌مقیاسِ علامت تجاری او را هم تقلید کرده است. بعید نیست که «عزیزم» هم راه خود را به صدر جدول‌ها باز کند.
برگرفته از گاردین