مراسم اسکار امسال، که پنج هفته پس از شروع دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ برگزار می‌شود، احتمالاً کمتر سیاسی خواهد بود. اشتباه نکنید، احتمالاً ترامپ طرفداران کمی در میان ستارگان مشهوری که در تئاتر دالبی جمع می‌شوند داشته باشد. اما صحبت‌ها درباره ترامپ در رویدادهای اخیر صنعت سرگرمی کاهش یافته است.
در پس‌زمینه آتش‌سوزی‌های ویرانگری که لس‌آنجلس را درنوردید، فصل جوایز امسال حول محور همبستگی متمرکز شده است. مراسم گرمی با پخش اولین برنامه پس از آتش‌سوزی‌ها، جوایز انجمن بازیگران با تمرکز بر امدادگران و اسکار نیز قرار است برای کمک به تلاش‌های امدادی آتش‌سوزی‌ها کمک‌های مالی جمع‌آوری کند.
مجری امسال اسکار کونان اوبراین ممکن است واضح‌ترین انحراف از مراسمی باشد که تحت تأثیر ترامپ قرار داشت و تقریباً با مجری سابق جیمی کیمل، که دو بار در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ و دو بار دیگر زمانی که ترامپ برای انتخابات مجدد کمپین می‌کرد، مجری‌گری کرد، تضمین شده بود.
کیمل، یکی از بزرگ‌ترین مخالفان ترامپ در هالیوود، به طور منظم رئیس‌جمهور را در برنامه آخر شب خود محکوم می‌کند و در آخرین مراسم اسکار نیز به مشکلات حقوقی ترامپ و پست‌های شبکه‌های اجتماعی او طعنه زد. ترامپ متوجه این موضوع شد.
ترامپ در توئیتی نوشت: «آیا تا به حال مجری بدتری از جیمی کیمل در اسکار وجود داشته است؟» این توئیت کیمل را برانگیخت تا پست ترامپ را در طول پخش زنده تلویزیونی روی صحنه بخواند و بپرسد: «آیا وقت زندان شما نگذشته است؟» (بعداً کیمل اعتراف کرد که تهیه‌کنندگان او را از این کار منع کردند، اما او به هر حال این کار را انجام داد.)
کمدی اوبراین معمولاً به سیاست نمی‌پردازد. در واقع، این بخشی از دلیل انتخاب اوبراین به عنوان مجری امسال بود، همان‌طور که مدیرعامل آکادمی اخیراً در مصاحبه‌ای با سی‌ان‌ان گفت.
بیل کرامر، مدیرعامل آکادمی، در پاسخ به این سوال که چه چیزی اوبراین را به مجری ایده‌آل تبدیل می‌کند، به سی‌ان‌ان گفت: «اول از همه، او فردی دوست‌داشتنی است. او یک انسان‌گرا است. او غیرسیاسی است.»
کرامر همچنین به سی‌ان‌ان گفت، بدون هیچ ابهامی، که او به دنبال پخش بدون سیاست است. مدیرعامل آکادمی در پاسخ به این سوال که آیا می‌خواهد اسکار شب یکشنبه از سیاست دوری کند، گفت: «کاملاً.»
البته، اینکه یک برنده یا ارائه‌دهنده چه چیزی روی صحنه بگوید، در نهایت به خودش بستگی دارد. در طول تاریخ هالیوود، سخنرانی‌های پذیرش جایزه اسکار به عنوان بستری برای هنرمندان شناخته شده‌اند تا بیانیه‌های سیاسی یا اجتماعی خود را بیان کنند، از مارلون براندو تا پاتریشا آرکت و میشل ویلیامز.
کرامر در مورد دستورالعمل‌هایی که به نامزدها و ارائه‌دهندگان داده می‌شود، گفت: «ما با آن‌ها در مورد تمرکز روی کار صحبت می‌کنیم، اما این واقعاً لحظه‌ای است که هنرمند برای خودش دارد.»
با این حال، چندین فیلم نامزد امسال دارای مضامین سیاسی هستند: «بروتالیست» داستانی درباره مهاجرت است؛ «یک درد واقعی» به وحشت هولوکاست بازمی‌گردد؛ شخصیت اصلی فیلم «امیلیا پرز» تحت عمل تغییر جنسیت قرار می‌گیرد؛ «شریر» به موضوعاتی مانند خودشناسی و مقابله با رهبران مستبد می‌پردازد؛ و «کارآموز» به طور مستقیم درباره ترامپ است.
در میان نامزدهای اصلی بازیگری زوئی سالدانا، کیران کالکین، دمی مور، تیموتی شالامی و آدرین برودی هیچ‌یک از سخنرانی‌های پذیرش آن‌ها در این دوره جوایز به طور آشکار سیاسی نبوده است. در حالی که ستارگان سرشناس هالیوود از جمله راشل زگلر، ووپی گلدبرگ، بن استیلر و اپرا وینفری برای ارائه جوایز در روز یکشنبه برنامه‌ریزی شده‌اند، محدودیت‌های زمانی معمولاً مانع از این می‌شود که ارائه‌دهندگان از متن خود خارج شوند.
اینطور نیست که هنرمندان اگر به جایگاه برسند، از بیان موضوعاتی که برایشان مهم است، چشم‌پوشی کنند، اما به نظر نمی‌رسد که نام ترامپ به صراحت ذکر شود. به عنوان مثال آلیشیا کیز از تلاش‌های DEI حمایت کرد و شکیرا جایزه خود را به مهاجران تقدیم کرد. تمام پیام‌های آن‌ها به شیوه‌ای امیدوارکننده ارائه شد، نه به صورت حمله مستقیم به کاخ سفید.
با این حال، گاهی اوقات پرشورترین سخنرانی‌ها از کم‌شناخته‌شده‌ترین برندگان اسکار می‌آید، مانند سخنرانی پذیرش سال گذشته جاناتان گلیزر، کارگردان فیلم «منطقه مورد علاقه»، که جنگ اسرائیل در غزه را محکوم کرد و باعث جنجال‌های زیادی شد.