مردی با موهای بلوند تا شانه، پیراهن رنگارنگ و کت، با ظاهری جدی. کاریزمای مرموز مایکل مدسن به تارانتینو نیاز داشت تا شکوفا شود. او در ساعت ۸:۲۵ صبح مرده اعلام شد. مدیر برنامه‌های مدسن، ران اسمیت، در ایمیلی تأیید کرد که موکلش بر اثر حمله قلبی درگذشته است.
بیانیه‌ای از اسمیت و مدیر دیگر، سوزان فریس، به همراه سخنگوی روابط عمومی، لیز رودریگز، اعلام کرد:
در دو سال گذشته، مایکل مدسن کارهای فوق‌العاده‌ای در فیلم‌های مستقل انجام داده بود، از جمله فیلم‌های آینده‌ای مانند «جاده رستاخیز»، «امتیازات» و «کتاب آشپزی برای زنان خانه‌دار جنوبی»، و واقعاً منتظر فصل بعدی زندگی‌اش بود. مایکل همچنین در حال آماده‌سازی برای انتشار کتاب جدیدی به نام «اشک‌هایی برای پدرم: اندیشه‌ها و اشعار یاغی» بود که در حال ویرایش است. مایکل مدسن یکی از نمادین‌ترین بازیگران هالیوود بود که جای خالی‌اش برای بسیاری احساس خواهد شد.
مدسن در طول چهار دهه فعالیت حرفه‌ای، به خاطر ایفای نقش شخصیت‌های مرموز و اغلب شوخ‌طبع و سرسخت در فیلم‌هایی مانند «بیل را بکش: جلد اول»، «سگ‌های انباری»، «تلما و لوئیز» و «دانی براسکو» مورد تحسین قرار گرفت.
او همچنین در فیلم‌های بعدی تارانتینو از جمله «هشت نفرت‌انگیز» و «روزی روزگاری در هالیوود» حضور داشت. از دیگر آثار او در میان ۳۴۶ عنوان ثبت‌شده در IMDb می‌توان به «درها»، «ویلی آزاد»، «گونه‌ها»، «یک روز دیگر بمیر»، «شهر گناه» و «فیلم ترسناک ۴» اشاره کرد.
مدسن حرفه خود را در شیکاگو به عنوان کارآموز در شرکت تئاتر استپن‌وولف تحت نظر جان مالکوویچ آغاز کرد و سپس در سال ۱۹۸۳ با فیلم علمی-تخیلی «بازی‌های جنگی» وارد سینما شد. موفقیت جهانی او در سال ۱۹۹۲ با ایفای نقش مجرم تهدیدآمیز، آقای بلوند، در اولین فیلم بلند تارانتینو، «سگ‌های انباری»، به دست آمد. اجرای مدسن به دلیل تهدید سریع و شادابی غیرقابل‌تفسیرش مورد تحسین قرار گرفت با وجود اینکه او در ابتدا نقش آقای پینک (که در نهایت استیو بوشمی آن را بازی کرد) را می‌خواست، زیرا این نقش صحنه‌های بیشتری با قهرمانش، هاروی کیتل، داشت.
با وجود همکاری دوباره با تارانتینو برای «بیل را بکش: جلد اول» پس از ۱۱ سال، مدسن از ایفای نقش‌های مهمی در فیلم‌هایی مانند «محرمانه لس‌آنجلس» و «قاتلین بالفطره» که می‌توانستند دامنه حرفه‌اش را گسترش دهند، بازماند.
مایکل مدسن در گفت‌وگو با گاردین در سال ۲۰۰۴، از سرخوردگی خود نسبت به برخی از فیلم‌سازان که او را برای نقش‌ها نادیده گرفته بودند و همچنین از آنچه به نظرش بی‌توجهی گسترده در صنعت سینما بود، ابراز ناراحتی کرد.
او گفت: «وقتی واقعاً در وضعیت بدی بودم و آماده بودم که کاملاً از پا بیفتم، فکر می‌کردید که بخشی از هالیوود تلاش کند تا شما را سرپا نگه دارد، فقط به شما کمک کند ادامه دهید. منظورم این است که تقریباً همه می‌دانند من پدر هستم. بسیاری از مردم با حضور من در پروژه‌هایشان پول زیادی به دست آورده‌اند، پس حداقل به این دلیل. اما نه هیچ اتفاقی نیفتاد.»
مدسن همچنین ناهمواری مسیر حرفه‌ای خود را به این نسبت داد که انگار متعلق به زمانه‌ای دیگر است. او گفت: «شاید من در دوره‌ای اشتباه به دنیا آمده‌ام. من کمی یادآور روزهای فیلم‌های سیاه‌وسفید هستم. آن آدم‌ها در آن زمان، نوعی صراحت خاص داشتند. بسیاری از فیلمنامه‌ها و داستان‌ها بسیار ساده بودند آن‌ها به نوعی ضدقهرمان به وجود آوردند که شاید من بیشتر با آن سازگار باشم.»
این بازیگر همچنین گفت که در فعالیت‌های سنتی مردانه احساس راحتی بیشتری می‌کند تا در بازیگری. او گفت: «همه این آرایش کردن و لباس پوشیدن، باید کمی خودمحور باشی تا بتوانی از پسش بربیایی. فکر می‌کنم این به نحوه تربیت من برمی‌گردد. برای من، کندن گودال یا رانندگی با کامیون یدک‌کش مردانه‌تر است.»
مدسن، برادر بازیگر ویرجینیا مدسن، سه بار ازدواج کرد و هفت فرزند داشت که یکی از آن‌ها پیش از او درگذشت.
ویرجینیا مدسن روز پنجشنبه با بیانیه‌ای به مجله ورایتی به برادر بزرگ‌ترش ادای احترام کرد. این دو در طول سال‌ها از حرفه یکدیگر حمایت کردند و اغلب در مراسم فرش قرمز یکدیگر شرکت می‌کردند.
ویرجینیا نوشت: «برادرم مایکل صحنه را ترک کرد. او رعد و مخمل بود. شیطنت در نرمی پیچیده شده. شاعری در لباس یاغی. پدری، پسری، برادری پر از تضاد، اما با عشقی که اثرش را گذاشت. ما برای یک شخصیت عمومی عزاداری نمی‌کنیم. برای یک اسطوره عزاداری نمی‌کنیم بلکه برای گوشت و خون و قلبی سرکش. کسی که با صدای بلند، درخشان و نیمه‌افروخته در زندگی پیش رفت. او برای ما پژواک‌هایی به جا گذاشت خشن، درخشان، تکرارنشدنی نیمه اسطوره، نیمه لالایی.»
او در پایان گفت: «دلم برای شوخی‌های خصوصی‌مان، خنده‌های ناگهانی، صدای او تنگ خواهد شد. دلم برای پسری که پیش از تبدیل شدن به اسطوره بود تنگ می‌شود؛ دلم برای برادر بزرگم تنگ خواهد شد. به زودی برنامه‌مان برای جشن گرفتن زندگی او را به اشتراک خواهیم گذاشت – اما فعلاً، ما نزدیک می‌مانیم و اجازه می‌دهیم سکوت آنچه را که کلمات نمی‌توانند بگویند، بیان کند.»
بسیاری از دوستان، همکاران و چهره‌های هالیوود پس از درگذشت مدسن ادای احترام کردند. ویویکا ای. فاکس به نیویورک پست گفت: «من افتخار همکاری با مایکل مدسن در «بیل را بکش» و چند فیلم دیگر را داشتم! مایکل مرد بااستعدادی با حضور صحنه‌ای شگفت‌انگیز بود! عمیق‌ترین تسلیت و دعاهایم را به خانواده‌اش تقدیم می‌کنم.»
جنیفر تیلی، هم‌بازی مدسن در فیلم «فرار»، در ایکس نوشت که مدسن «یکی از بازیگران مورد علاقه‌ام بود که با او کار کردم. «فرار» در اوایل حرفه‌ام بود و او باعث شد احساس امنیت و حمایت کنم. او با انتخاب‌های شخصیتی‌اش بسیار جسور و پرهیجان بود و حس شوخ‌طبعی فوق‌العاده‌ای داشت. یادم نمی‌آید در هیچ صحنه فیلمی این‌قدر خندیده باشم. استعداد بزرگی بود. خیلی زود رفت.»
والتن گاگینز، هم‌بازی مدسن در «هشت نفرت‌انگیز»، در اینستاگرام نوشت: «مایکل مدسن… این مرد… این هنرمند… این شاعر… این یاغی… اسطوره… هاله‌ای بی‌نظیر. کلمات کافی نیستند، پس فقط می‌گویم… دوستت دارم رفیق. همیشه یک نفرت‌انگیزی.»
راب اشنایدر در ایکس همراه با عکسی از مدسن که در سال ۲۰۱۷ در سریال کمدی‌اش «راب واقعی» بازی کرد، نوشت: «مایکل مدسن همکاری رویایی بود. بازیگری واقعاً بااستعداد و جنتلمنی که همه افراد در صحنه را راحت می‌کرد؛ سخاوتمند با داستان‌ها و خنده‌های مسری‌اش.»
برگرفته از گاردین