در این میان، اپل تیوی نسبت به سایر سرویسهای استریم برتری چشمگیری در زمینهی آثار علمیتخیلی خلاقانه و بلندپروازانه داشته است. هرچند گاهی لغزشهایی مانند «سلام فردا» و «صورت فلکی» داشته، اما با چندین موفقیت بزرگ این ضعفها را جبران کرده است. جالب اینکه ایدهی اصلی یکی از این آثار موفق، از یک رمان کلاسیک پادآرمانشهری الهام گرفته است.
کتابی که الهامبخش سریال «سیلو» اپل تیوی شد، یکی از بهترین آثار پادآرمانشهری است
در مصاحبهای با یک مجلهی علمیتخیلی، هیو هاوی، نویسندهی مجموعهی اصلی «سیلو»، دربارهی الهامات خود در نگارش این سهگانه صحبت کرد. او گفت که عمدتاً از سه کتاب الهام گرفته است: «۱۹۸۴»، «دنیای قشنگ نو» و «فارنهایت ۴۵۱». با نگاهی به مفاهیم و درونمایههای اصلی «سیلو»، تأثیر آشکار «۱۹۸۴» بهخوبی دیده میشود.
در هر دو اثر «سیلو» و «۱۹۸۴»، شهروندان درون نظامی تمامیتخواه زندگی میکنند که آنان را بهطور مداوم تحت نظارت قرار میدهد. این نظارت باعث میشود مردم همیشه از قوانین نامشخص پیروی کنند و هرگز جرأت نکنند به شورش فکر کنند. حتی استفاده از فناوری نیز در هر دو محدود است و شهروندان مجبورند خودشان یکدیگر را کنترل کنند.
یکی از معروفترین جملات «۱۹۸۴» این است:
کسی که گذشته را کنترل کند، آینده را کنترل میکند. و کسی که زمان حال را کنترل کند، گذشته را کنترل میکند.
این جمله در «سیلو» نیز صدق میکند، جایی که تاریخ شهر زیرزمینی مرکزی یا جعل شده یا عامدانه در ابهام نگه داشته میشود. در هر دو داستان، زمانی اوج روایت رقم میخورد که شخصیت اصلی درمییابد:
آزادی یعنی آزادی گفتن اینکه دو بعلاوه دو میشود چهار.
شورش عظیمی از همین اندیشهی کوچک و کنجکاوی ممنوعه آغاز میشود و زنجیرهای از رویدادها را رقم میزند که به خیزش عمومی میانجامد.
الهام از «۱۹۸۴» چه چیزی دربارهی آیندهی سریال «سیلو» فاش میکند
رمان «۱۹۸۴» با پایانی تاریک به پایان میرسد؛ جایی که حقیقت نابود میشود و قدرت بیچالش باقی میماند. پس از پایان فصل دوم «سیلو»، به نظر میرسد جولیت نیز با مانعی مشابه روبهرو خواهد شد و در بهرهمندی از نتایج شورشی که آغاز کرده، دچار دشواری میشود.
ممکن است او حتی دریابد که رهایی از یک نظام تمامیتخواه، گاه به ایجاد نظامی دیگر منجر میشود که با همان ترسها اداره میشود امری که آزادی واقعی را برای او و مردمش دشوارتر میسازد. با این حال، برخلاف «۱۹۸۴»، احتمالاً سریال اپل تیوی در نهایت با لحنی امیدوارانهتر به پایان برسد، اگر وفادار به روح منبع اصلی خود باقی بماند.
