به همین دلیل است که طرفداران سریال تک‌فصلی اچ‌بی‌او در سال ۲۰۲۱ مدام ایستگاه یازده را پیشنهاد می‌کنند. این سریال نه‌تنها یکی از زیباترین سریال‌های علمی-تخیلی دهه اخیر است، بلکه این مینی‌سریال اغلب نادیده گرفته‌شده، تجربه‌ای کامل از ابتدا تا انتها ارائه می‌دهد. این اقتباس از رمان امیلی سنت جان مندل که به‌صورت بی‌سر و صدا در اچ‌بی‌او مکس منتشر شد، شاید در بدترین زمان ممکن عرضه شده باشد، اما به‌عنوان نمونه‌ای برجسته از داستان‌سرایی می‌درخشد. بدون پایان باز، بدون لغو غافلگیرکننده و بدون انتظار برای فصل دوم. ایستگاه یازده داستانی عمیقاً انسانی را در ده اپیزود روایت می‌کند و سپس به شکلی رضایت‌بخش، احساسی و استادانه به پایان می‌رسد.
ایستگاه یازده اچ‌بی‌او مکس داستانی کامل را در فقط ۱۰ اپیزود روایت می‌کند
ایستگاه یازده یک سریال علمی-تخیلی نادر است که همیشه قرار بود پس از یک فصل بی‌نقص به پایان برسد
یکی از قوی‌ترین دلایل برای تماشای ایستگاه یازده این است که داستانی کامل با آغاز، میانه و پایان مشخص را در یک فصل ارائه می‌دهد. این مینی‌سریال اچ‌بی‌او مکس که بر اساس رمان تحسین‌شده امیلی سنت جان مندل در سال ۲۰۱۴ ساخته شده، هرگز قرار نبود یک حماسه ادامه‌دار باشد. خالق سریال، پاتریک سامرویل (که در سریال‌های بازماندگان و مانیاک نیز همکاری داشته)، از ابتدا می‌دانست که این یک داستان تک‌فصلی است و این وضوح به سریال حس هدفمندی و ساختاری می‌بخشد که اغلب در دنیای استریمینگ امروزی غایب است.
داستان ایستگاه یازده ترکیبی از علمی-تخیلی پساآخرالزمانی و درام شکسپیری است. سریال با روزهای اولیه یک همه‌گیری جهانی آغاز می‌شود که به‌سرعت بیشتر بشریت را نابود می‌کند.
با این حال، برخلاف بسیاری از داستان‌هایی که روی خود فروپاشی تمرکز دارند، ایستگاه یازده در زمان به جلو می‌رود و گروهی از بازیگران سیار به نام سمفونی سفرکننده را دنبال می‌کند که در ویرانه‌های دنیای قدیم، نمایش‌های کلاسیک اجرا می‌کنند. در مرکز داستان، کرستن (مکنزی دیویس) و جیوان (هیمش پاتل)، دو بازمانده قرار دارند که سرنوشتشان در طول دهه‌ها به هم گره می‌خورد، تحت تأثیر یک رمان گرافیکی مرموز به نام «ایستگاه یازده».
آنچه ایستگاه یازده را این‌قدر جذاب می‌کند، عمق احساسی و داستان‌سرایی غیرخطی آن است. سریال در دوره‌های زمانی و شخصیت‌های مختلف جابه‌جا می‌شود و موزاییکی از زندگی‌هایی را ترسیم می‌کند که برای همیشه در اثر فاجعه تغییر کرده‌اند. این داستان درباره بازسازی تمدن از طریق جنگ یا سیاست نیست – بلکه درباره هنر، حافظه، بقا و زیبایی آرام ارتباط انسانی است. حتی استفاده سریال از رمان گرافیکی «ایستگاه یازده» در روایت، به استعاره‌ای برای چگونگی پردازش تروما و انتقال داستان‌ها از نسلی به نسل دیگر تبدیل می‌شود.
مجله پادان پیشتر نقد سریال ایستگاه یازده را به صورت کامل و با جزییات در سایت منتشر کرده است. که در صورتی که این سریال را تماشا کرده‌اید می‌توانید آنرا مطالعه کنید.
برگرفته از اسکرین‌رنت